کارلی احساس می‌کرد زندگی او را از پای درآورده است. او کارآفرین نوپایی بود که به حرفه‌اش علاقه‌مند بود و واقعا به کاری که انجام می‌داد، اعتقاد داشت؛ اما ترس اغلب همه توان او را می‌گرفت. او فکر می‌کرد اگر شکست بخورد، چه خواهد شد؟ اگر هیچ کس از او خرید نکند، چه؟ اگر به اندازه کافی پول درنیاورد و نتواند قبض‌های ماهیانه را بپردازد، چه اتفاقی می‌افتد؟ گرچه می‌دانست غصه‌خوردن فایده‌ای ندارد، اما نمی‌توانست خودش را کنترل کند. آن‌وقت بود که دست به دعا برداشت: «یک روز آن‌قدر استرس گرفته بودم که نمی‌‌دانستم باید چه کار کنم. می‌دانستم به‌خاطر هر چه که دارم، باید شاکر باشم، اما چنین احساسی نداشتم؛ پس تصمیم گرفتم دعا کنم. یادم می‌آید که […]
