کنار آمدن با اختلاف‌نظر در خانواده

معمولا زمانی که با عزیزان خود اختلاف‌نظر داریم، نمی‌دانیم چگونه باید با آن برخورد کنیم. موضوعاتی مانند سیاست می‌توانند بحث‌ها و مشاجرات مهمی را بین دوستان و اعضای خانواده به وجود بیاورند؛ درمورد موضوعات دیگری مانند جنگ، مذهب یا تربیت فرزندان نیز وضعیت همین است. فاصله‌گرفتن یا کنارگذاشتن آدم‌هایی که با آن‌ها رابطه‌ی خاصی نداریم، معمولا آسان‌تر است اما اختلاف‌نظر با کسانی که آن‌ها را می‌شناسیم یا دوستشان داریم می‌تواند بسیار چالش برانگیز باشد.

شاید بپرسید این باورها چرا و چگونه شکل می‌گیرند؟ و امیدوار باشید که بتوانید طرز فکر دیگران را تغییر دهید. اختلاف‌نظر با عزیزانتان موضوعی پیچیده است اما طی چند مرحله می‌توانید آن را تسهیل کنید.

راهکار برای زمان هایی که به اختلاف‌نظر می خورید

۱- ابتدا یک دریچه‌ی متحرک را در نظر بگیرید:

وقتی می‌خواهید با کسی که برایتان ارزشمند است صحبت کنید اما می‌دانید طرز فکرش با شما متفاوت است، باید با مهربانی و ملایمت به او نزدیک شوید. جمله‌ای مانند: «می‌دانم بر سر این موضوع اختلاف‌نظر داریم اما من واقعا دوست دارم نظر تو را دراین‌باره بشنوم» خیلی بهتر از جمله‌ی «واقعا احمقانه است! باورم نمی‌شود طرز فکرت این باشد!» خواهد بود. شروع یک گفت‌وگو مانند تلاش برای بازکردن یک دریچه‌ی متحرک است. نمی‌توانید به نتیجه برسید مگر آنکه از کلام دوستانه، خیرخواهانه و شوق‌برانگیز برای شروع گفت‌وگو استفاده کنید. اگر طرف مقابل احساس کند آماده‌ی بحث و جدال هستید، احتمالا حالت تدافعی می‌گیرد، سکوت می‌کند یا برای دعوا آماده می‌شود.

۲- برای آغاز گفت‌وگو، ابتدا شست پای خود را به آب بزنید:

درست همان‌طور که قبل از شیرجه‌زدن در آب، دمای آب را با انگشت پا می‌سنجید، مکالمه نیز نیازمند سیاست و آرامش در شروع است. پیش از آنکه وارد بحث جدی شوید، باید یکی‌دو جمله‌ی اول صرف ارزیابی فضای گفت‌وگو شود. اگر حس کردید فضا سرد و پر از تنش است، بهتر است عقب‌نشینی کنید، اما اگر جو حاکم مناسب به نظر می‌رسد و احتمال رسیدن به توافق وجود دارد، به‌آرامی پیش بروید و تبادل نظر را به‌شکلی آزمایشی ادامه دهید. حفظ این ارتباط، حتی با وجود اختلاف‌نظر، بسیار ارزشمند و مطلوب است.

۳- با گفت‌وگو پیش بروید و اجازه دهید به‌طور طبیعی جریان پیدا کند:

اگر هدف ما عوض‌کردن طرز فکر طرف مقابل یا فهرست‌کردن اشتباهات او باشد، راه به جایی نمی‌بریم و گفت‌وگو به‌خوبی پایان نخواهد یافت. اما اگر با نیت درک طرف مقابل و رسیدن به یک نقطه‌نظر مشترک گفت‌وگو را آغاز کنیم، به درک و آگاهی بیشتری خواهیم رسید.

اجازه دهید گفت‌وگو مانند یک رودخانه به‌آرامی جریان پیدا کند، بدون آنکه نیاز به دخالت یا اصرار بر مواضع شخصی طرفین باشد. اگر به عزیزانمان اجازه دهیم بدون قطع‌کردن صحبتشان یا واردشدن به مجادله، آزادانه سخن بگویند، به احتمال زیاد سخنان بیشتری از زبان آن‌ها خواهیم شنید. می‌توانیم پیشنهاد خود را این‌طور مطرح کنیم: «می‌توانم نظرم را در این مورد بگویم؟ من نظر دیگری دارم» یا «من درباره‌ی این موضوع در منابع مختلف خوانده‌ام. می‌خواهی اطلاعات بیشتری در این مورد به تو بدهم؟»

اگر فضای گفت‌وگو ملتهب یا به‌شکل مقابله‌جویانه پیش رفت، بهتر است تلاش کنیم جو را به حالت خنثی یا مثبت بازگردانیم.

۴- قدم‌هایی کوچک برای شروع: 

یکی از بزرگ‌ترین اشتباهاتی که افراد مرتکب می‌شوند این است که از همان ابتدا به‌سراغ بزرگ‌ترین اختلافات می‌روند و سعی می‌کنند نظرات خود را به طرف مقابل تحمیل کنند. درحالی‌که موفقیت اغلب در برداشتن گام‌های کوچک برای اشاره به اختلافات یا طرح سوالات دلسوزانه به منظور رسیدن به درک مشترک است. ارعاب و تهدیدهای پرخاشگرانه در گفت‌وگوهای مبتنی بر اختلاف‌های شدید، به‌اندازه‌ی روش‌های تدریجی و سنجیده تاثیرگذار نیست.

با این رویکرد، طرف مقابل نسبت به جزئیات کوچک کنجکاو می‌شود و احتمالا گفت‌وگو، حتی با وجود ادامه‌ی اختلاف‌نظرها، موثرتر خواهد بود. داشتن توافق یا تشابه نظر در برخی موارد، می‌تواند ارتباط مثبتی بین شما و طرف مقابل ایجاد کند، حتی اگر موضوعات بزرگ‌تر همچنان حل‌نشده باقی بمانند.

۵- اگر اختلاف‌نظر ادامه یافت، آن را مانند سوء‌هاضمه مدیریت کنید: 

وقتی دچار سوزش معده می‌شویم، احساس ناراحتی می‌کنیم و می‌دانیم که باید به‌آرامی این شرایط را از سر بگذرانیم. به احتمال زیاد غذاهای سبک‌تر مصرف می‌کنیم، از داروهای آرام‌بخش استفاده می‌کنیم یا در وضعیتی قرار می‌گیریم که درد تسکین پیدا کند. اختلاف‌نظر با کسی که دوستش داریم نیز احساسی مانند غم، ناراحتی، سردرگمی یا درماندگی را در پی دارد و گاهی باید این واقعیت را بپذیریم که فعلا شرایط این‌گونه است. رسیدن به این نقطه که چگونه باید مخالفت یا موافقت خود را ابراز کنیم، آسان نیست، اما شفقت، شکیبایی و خیرخواهی نسبت به خودمان و طرف مقابل، بسیار کمک‌کننده خواهد بود. گاهی اوقات بهتر است به‌جای اینکه برای رسیدن به درک مشترک یا توافق در همه‌ی موارد تلاش کنیم، تمرکز خود را روی کاهش اختلاف‌نظر بگذاریم.

۶- با وجود تمام اختلاف‌ها، طرف مقابل را دوست بدارید و با هم آشتی کنید: 

اگر به این باور برسید که خود رابطه از اختلاف‌نظری که دارید مهم‌تر است، هدف شما ساختن یک پل ارتباطی خواهد بود. ما می‌توانیم طرف مقابل را دوست داشته باشیم، حتی اگر طرز فکر او را نپذیریم. می‌توانیم محکم به عقاید خود پایبند بمانیم، اما درعین‌حال برای حفظ رابطه چند قدم به‌سمت طرف مقابل برداریم.

به‌جای اینکه وسوسه شوید با قضاوت‌های منفی و اصرار پیاپی، طرف مقابل را به‌زور به‌سمت خود بکشانید، بهتر است تلاش کنید تا در میانه‌ی راه به یک نقطه‌ی مشترک برسید. هدف از این نوع برخورد، الزاما رسیدن به توافق یا سازش نیست، بلکه افزایش تحمل و احترام متقابل است.

شاید نتوانیم دیگران را به‌طور کامل درک کنیم یا با آن‌ها موافق باشیم، اما اگر بخواهیم رابطه‌مان را حفظ کنیم، لازم است اختلاف‌نظرها را بپذیریم و به‌جای تاکید بر تفاوت‌ها، خود رابطه را در اولویت قرار دهیم.

نویسنده: ساندرا وارتسک

ترجمه: سولماز فروتن