رشد یعنی چی ، وقتی حال هیچ کاری رو نداری؟

توسعه فردی همیشه با تصویر آدم‌هایی همراهه که صبح زود بیدار می‌شن، مدام می‌خونن، می‌دون و موفق می‌شن... اما واقعیت ما چیه؟

خیلی از ما با اضطراب، بی‌حوصلگی، ناتوانی در تمرکز و ناامیدی درگیرن.  آیا راهی برای رشد هست وقتی حتی حال نداری دکمه پلی پادکستتو بزنی؟

• اگه وسط طوفانی و فقط داری روی پاهات وایمیستی، تو در حال رشدی.

مقاومت، صبوری و حتی نجات دادن خودت از فروپاشی، از ارزشمندترین شکل‌های توسعه فردیه ، فقط کسی بهت نگفته.

•  گاهی رشد یعنی حذف؛ نه اضافه کردن

به‌جای دنبال‌کردن صدها راه‌حل و هدف،

یه "نه" به رابطه‌ی سمی

یه "نه" به خبری که حالت رو بد می‌کنه

یا حذف یه مسئولیت اضافه

خودش یه رشد عمیقه.

• رشد در سکوت اتفاق می‌افته، نه فقط در پست‌های موفقیتی

اگه داری با خودت کار می‌کنی، ولی هنوز توی نتیجه‌ها چیزی معلوم نیست،

بدون که این اتفاق طبیعیه.

ریشه زدن در خاک تاریک، صدادار نیست ، ولی مقدمه‌ی گل دادنه.

•  حتی یک کار کوچک اما مداوم، از ده‌ تا هدف بزرگ بی‌حرکت ارزشمندتره

اگه فقط هر روز یه صفحه می‌خونی، یه لیوان آب بیشتر می‌خوری، یا از خودت یه سوال می‌پرسی،

داری ذهن و بدنتو تمرین می‌دی به حرکت کردن… بدون اینکه بهش فشار بیاری.

• تو قرار نیست همیشه قوی باشی؛ ولی همیشه می‌تونی با خودت صادق باشی

اگه حالت بده، فرار نکن. نپوشونش.

صادق بودن با حال درونیت، اولین گام برای ایجاد تغییر واقعی و پایدار توی روان و زندگیته.

جمع‌بندی:

موفقیت واقعی همیشه مثل نورافکن نمی‌تابه.

گاهی فقط نجات خودت توی یه روز سخت، بهترین کاریه که می‌تونی بکنی، و همینه که کم‌کم می‌سازتت.

تو در حال رشدی، حتی اگه حسش نکنی.

فقط ادامه بده، حتی آهسته.