همه ما ناخودآگاه تمایل داریم کنار فردی بنشینیم که حرکات فیزیکی‌اش بیشتر به ما شبیه است. این بار که در یک جمع از افراد ناشناس و غریبه قرار گرفتید به فردی که کنار او نشسته‌اید دقت کنید، رفتار و حرکات بدنی‌اش را به خوبی تحت‌نظر بگیرید. اگر در انتخاب مکان برای نشستن چندین فرصت داشته و این محل را انتخاب کرده باشید بدون شک متوجه خواهید شد که فردی که کنار شماست از جنبه‌های مختلف به شما شبیه بوده و یا شباهت او به شما بیش از سایرین است.
تاکنون روان‌شناسان تصور می‌کردند عواملی همچون جنسیت، سن، نژاد و… حس نزدیکی و تمایل به برقراری و یا قطع ارتباط را موجب می‌شوند اما به تازگی دریافته‌اند که در بسیاری از موارد عوامل ظریف و کوچک دیگری چنین احساس‌هایی را در افراد ایجاد می‌کنند اما معمولا ما خودمان آگاه نیستیم که به این مسایل توجه کرده‌ایم و در نتیجه این مسایل، به فردی متمایل شده و یا از او فاصله گرفته‌ایم. آزمایشی که برای اثبات این مساله انجام شده است توجه ناخودآگاه افراد به شباهت‌ها را به خوبی آشکار می‌کند. دانشمندان گروهی از دانشجویان را که همه با یکدیگر غریبه بوده و هیچ آشنایی قبلی با هم نداشتند، انتخاب کردند و از آنها خواستند در کلاسی کنار یکدیگر بنشینند، دانشمندان دانشجویان را هنگام انتخاب مکانی برای نشستن به خوبی تحت‌نظر قرار دادند. هر کدام از دانشجویان هنگام انتخاب صندلی ناخودآگاه به فردی که آن‌جا نشسته بود نگاه می‌کردند و در نهایت جایی را انتخاب می‌کردند که به آن فرد از لحاظ ظاهری شباهت بیشتری داشته باشند. عواملی همچون عینک، رنگ پوست، قد، چاقی و لاغری و… در انتخاب آنها بسیار تاثیرگذار بود. روان‌شناسان معتقدند که افراد ناخودآگاه گمان می‌کنند کسی که از لحاظ ظاهری به آنها شباهت بیشتری دارد از لحاظ فکری نیز به آنها نزدیک‌تر است و درست به دلیل همین پیش‌فرض‌هاست که در ابتدای آشنایی با طرف مقابل خود رفتاری بازتر داشته و یا ناخودآگاه هنگام برقراری ارتباط سدی در برابر طرف مقابل ایجاد می‌کنند و همین نکات ظریف و ساده عاملی می‌شوند تا ارتباطی عمیق و ماندگار شکل بگیرد.
